CAB 2016


Na het succes van Camino Anders Bekeken in 2015, ging Stichting Anders Bekeken voor een tweede keer op stap met wandelaars met een visuele beperking. We wandelden weer van Ponferrada naar Santiago de Compostela in Spanje.

CAB TEAM 2016


 

Wandelaars: Marjolein Strang van Hees, Agnes Gorter, Willemijn Dekker, Henrike Voortman en Milad Beyki.

 

Buddy's: Henk Franke, Jantina de Vries, Anja Creemers en Anja van Langen.

 

Organisatie: Séverine Kas, Sofie Mangnus en Gert-Jan de Hoon.

MOTIVATIE EN ERVARING


Marjolein Strang van Hees heeft het Syndroom van Usher. Een koker visus van ongeveer 5 graden en zeer onscherp beeld. "Praktisch gezien ben ik blind, alleen zie ik soms met ideale lichtomstandigheden en op een bepaalde afstand nog iets."

 

Haar credo: "Vrij ervaren."

 

"Wat ik meeneem met deze reis is zo weinig mogelijk. Vooral een open mind. Vrij ervaren. Wat ik achterlaat is mijn gezin en hond. Daarnaast is oktober de maand waarin ik 50 jaar word. Ik vind het een hele mooie tijd om een blik naar binnen te werpen en te voelen wie ik nu ben en ook wie ik nu niet ben. Wat is er veranderd sinds mijn zicht slechter is geworden? Wat is gebleven? Mijn dagelijkse leven als moeder wordt vaak bepaald door allerlei dingen die zich voordoen. Echt even tijd nemen om stil te staan bij mezelf is er niet, of beter gezegd, geef ik mezelf niet zo heel vaak. Ik vraag me af hoe ik de omgeving in mij op zal nemen. Nu kan ik er bijna niks meer van zien. Durf ik stil te staan bij mijn andere zintuigelijke waarnemingen? En hoe zal dat zijn?"

 

Ervaring

"Ik heb het lopen als een enorme vrijheid ervaren. In de herbergen en de restaurantjes voelde ik me wel afhankelijk. Gelukkig waren er veel mensen die altijd bereid waren om te ondersteunen. Soms splitste onze groep zich in kleinere groepjes en dan was het heel fijn om met elkaar te delen. Nu ik weer thuis ben, merk ik hoe heilzaam de eenvoud van het dagelijks lopen is. Stap voor stap. Ik heb gemerkt hoe goed het is voor mijn lichaam en geest."


Agnes Gorter heeft het Syndroom van  Usher. "Vanaf 1986 merkte ik dat ik overal tegenaan liep en de mensen op straat niet meer zag."

 

Haar credo: "Trots zijn op mezelf om dat ik dit met mijn Usher ga volbrengen."

 

"Het betekent heel veel voor mij, om met een onbekende groep de camino te lopen. Ik hoop door hier aan mee te doen, dat het mij meer zelfvertrouwen geeft, omdat ik met Usher steeds dingen moet inleveren. Daar word ik erg onzeker van. Ondanks dit sta ik wel positef in het leven. Ik ben moeder van 2 jongens (19 en 16 jaar) en heb een vriend. Ik sport graag, ik loop 3 x hard in de week, ik zwem en ik houd van lekker eten en gezelligheid."

 

Ervaring

"Wat was ik zenuwachtig voor deze reis. Hoe zal het gaan? Totaal nieuw voor mij om met een grote groep op pad te gaan en ook nog elke dag in een andere herberg te slapen. En dan op pad gaan met je nieuwe buddy, die ook nog per dag wisselde. Het is me honderd procent meegevallen, ik heb elke dag genoten om het onbekende mee te maken. Die lastige paden waren een grote uitdaging, later in de tocht ging het beter en voelde ik mij niet onzeker meer."

 


Willemijn Dekker heeft aangeboren glaucoom. "Ik zie links ongeveer 5% in een klein kokertje (5%) - rechts alleen verschil tussen licht en donker. Ik zie als ik stil sta tot een meter redelijk wat details, zodra ik beweeg (wandelen, hardlopen, skien, etc) zie ik alleen contouren en kleuren die in het kokertje vallen."

 

Haar credo: "Ik merk dat ik zoiets als deze pelgrimstocht ‘nodig’ heb om een volgende stap in mijn ontwikkeling te zetten, om te 'zijn' in de nieuwe fase van mijn visuele beperking."

  

Ik push mezelf continu het beste uit mezelf te halen en niet mijn handicap te laten bepalen wie ik ben. Daarnaast merk ik echter dat ik langzaam aan zoveel minder zie dat als ik mijn eigen wensen uit wil laten komen ik me 'daarbij moet laten ondersteunen'. En dat ik niet alles alleen hoef te doen om mijn 'regie' over mijn eigen even te houden. Voor mijn gevoel komt de wens van een voettocht en oefenen in 'zijn met mijn beperking' prachtig samen in dit project - het lopen van een pelgrimstocht met 'lotgenoten'. 

 

Ik verwacht tijdens de Camino te kunnen zijn met dat wat is, uitgedaagd te worden na te denken over wie ik ben/wat ik belangrijk vind en te genieten van de omgeving en het reisgezelschap. Opdat ik bij terugkomst mijn steeds krampachtiger wordende neiging 'ik wil en moet alles zelf doen' met meer compassie kan bekijken. En ik werkelijk 'gevoeld' heb dat het ok is even tegen iemand aan te leunen en 'hulp te accepteren'."

 

Ervaring

"Ik heb mooie, pure mensen ontmoet die mij 'geopend' hebben en laten ervaren dat 'gewoon zijn' en blijven bewegen groots effect kan hebben. Ik heb ervaren hoe fijn het is je te laten 'helpen' door mensen (naast hulpmiddelen en hond). Mijn ingewikkeldheid rond 'hulp accepteren van mensen om mijn regie te behouden' bleek in concept in mijn hoofd te zijn. Het zo soepel kunnen wandelen met een paar vingers verbonden met een buddy blijft één van de krachtigste ervaringen van de Camino!"


Henk Franke gaat mee als buddy.

 

"Bij de naam buddy denk ik aan mijn jaren bij defensie als militair. Een buddy betekent letterlijk en figuurlijk alles voor je. Je deelt alles en vertrouwt elkaar blindelings. Je bent er altijd voor elkaar en geeft (en ontvangt) soms (on)gewenste adviezen."

 

Zijn credo: "Mooi initiatief!"

 

"Mijn sociale vaardigheden, verbindende kwaliteiten in groepen en 5 jaar vertrouwenspersoon bij defensie hebben mij gevormd tot wie en wat ik ben. Ik vind de harmonie in de groep, het presteren met een groep, de héle groep, van groot belang. Ik verwacht van deze reis veel, veel om te geven en veel om te ontvangen."

 

Ervaring

"We hebben gezongen, gedanst, gehuild, gegeten, gedronken en geslapen met elkaar. Teambuilding in zijn uiterste vorm? Een dag minder wandelen dan gepland, even aanpassen. Ja, we zijn een groep. Een dag niet wandelen om bij een wandelaar te blijven die het even niet meer trekt, ik vond dit een van de mooiste dagen."


Anja Creemers gaat mee als buddy.

 

"Ik ken het project via Sofie Mangnus en ben vanaf het moment dat ik erover hoorde enthousiast geweest. Dit wil ik ook, dit past bij mij. En nu de Camino dit jaar een vervolg blijkt te krijgen wil ik deze kans niet aan me voorbij laten gaan. Vooropgesteld staat dat ik van wandelen hou, dat het zijn in de natuur me rust brengt, dat ik ontzettend blij kan worden van al het mooie dat de natuur ons schenkt."

 

Haar credo: "Tijd voor bezinning."

  

"Ik hoop ook dat de tocht mij persoonlijk iets brengt, ik heb geen concrete vraag of doel, maar de tocht kan een mooie aanvulling zijn op een bewogen jaar waarin ik vooral veel gestoeid heb met het meer in balans proberen te komen, meer te gaan leven volgens wat ik belangrijk vind, meer in het hier en nu te zijn en te genieten. Het lijkt het mij fantastisch om 2 weken helemaal los te komen van de dagelijkse beslommeringen en van alles wat altijd moet. Het lopen van de pelgrimstocht in een team, met een aantal deelnemers met een visuele beperking voegt nog iets extra’s toe."

 

Ervaring

"Een zeer positieve ervaring.  Als heel fijn ervaren om dagelijks onderweg te zijn; met een speciale groep mensen, in een mooie omgeving, op een spiritueel pad. Los van de dagelijkse beslommeringen. Het leven versimpelt tot kernwaarden: intense ontmoetingen, op eigen kracht naar de volgende bestemming, eten, drinken en een bed."


Jantina de Vries gaat mee als buddy.

 

"Ik ben enthousiast geworden door de verhalen van Séverine Kas, maar het lijkt me al jaren heel gaaf om een keer een wat langere wandeltocht te maken."

 

Haar credo: "Ik kan me voorstellen dat het heel bijzonder is om iets mee te maken en te kunnen betekenen in het proces van grenzen verleggen en groeiend vertrouwen."

 

"Het onderweg zijn met alleen de hoognodige dingen maakt het leven heel overzichtelijk en het gaat alleen nog maar over de dingen die er echt toe doen. Ik ben zo benieuwd hoe het is om een wat langere periode onderweg te zijn. Ik ben benieuwd wat de symboliek van zo’n pelgrimstocht met mij gaat doen. Wat neem ik mee? Wat laat ik bewust van tevoren al thuis achter en welke ontdekkingen ga ik onderweg tegenkomen over overtollige ballast?"

 

Ervaring

"Wat was het mooi om met elkaar op te trekken. Wat was het mooi om het leven samen te delen: naar elkaar omzien, voor elkaar zorgen, samen eten, de slaapzaal delen met alle (on)gemakken van dien, je tempo aanpassen, samen lachen en huilen. Ik had het niet willen missen."


Henrike Voortman heeft een visuele beperking sinds haar geboorte. "Ik zie met een kokervisus van enkele graden, 10 tot 15%. Daarnaast ben ik behoorlijk nachtblind."

 

Haar credo: "Ik sta open voor wat op mijn pad komt."

 

"In mijn leven zijn er dingen die soms erg veel beslag op mij leggen. En ik hoop met deze pelgrimstocht meer rust te vinden (rust kan je dan op meerdere manieren interpreteren). Ik vindt het mooi en belangrijk om ervaringen op te doen, nieuwe contacten te leggen en uitdagingen aan te gaan. Ook het ervaren van mijn grenzen en hoe daar dan mee om te gaan is ook voor mij meestal een uitdaging. Verder denk ik dat ik met deze bijzondere tocht weer nieuwe inspiratie op kan doen. Kort samengevat: ik hoop door deze kans nog meer te groeien en dichter bij mij zelf te komen en te blijven."

 

Ervaring

"De camino betekent voor mij nu het onderweg zijn. Dus niet zo zeer om een doel te bereiken maar er gewoon te zijn. Het leven is dus één grote camino. Ondanks alle drempels en obstakels die je kunt tegenkomen is er hoe dan ook een weg. De kunst is het balanceren in kan of wil ik het zelf kunnen of vraag ik een ander mij te helpen. Ooit in de toekomst hoop ik nog een keer een dergelijke tocht te maken!"


Anja van Langen gaat mee als buddy.

 

Haar credo: "When your legs are tired, walk with your heart."

 

"Samen oplopen, met het idee dat íedereen in zijn leven wel eens een extra maatje kan gebruiken. Mooie momenten beleven en delen. We slaan ze op in ons hoofd én in ons hart. Dat wordt voor mij de Camino."

 

 

Ervaring

"Ik heb nog meer respect gekregen voor diegenen die dienen te leven met een visuele beperking. De impact die dat op het dagelijkse en niet dagelijkse leven heeft is door mij in deze weken gevoeld. Dit naast alleen maar ‘het weten’ in mijn hoofd. Ik ervaar dit als een belangrijke toegevoegde waarde voor mij als mens."


Milad Beyki heeft retinitus pigmentosa. "Ik ben ermee geboren en vanaf mijn 16e jaar is het geactiveerd. Ik zie nog 20%."

 

Milad is sinds 6 jaar in Nederland en komt oorspronkelijk uit Iran.

 

"De Camino is iets nieuws in mijn leven, iets dat ik nog niet eerder heb ervaren. Ik hoop dat ik door mijn aanwezigheid een bijdrage kan leveren aan het project en zeker plezier aan de groep. Ik hoop hiermee mijn netwerk te vergroten en te leren van de mooie mensen die meegaan op deze reis. Ik hoop op deze reis meer innerlijke rust te vinden in mezelf en wil proberen de ziel van de camino te begrijpen. Door met lotgenoten op pad te zijn hoop ik mijn eigen geduld te vergroten."

 

Ervaring

"Ik was totaal onbekend met de Camino, maar had het gevoel dat dit een unieke ervaring zou worden. Ik ben vol energie vertrokken op luchthaven Schiphol en ik dacht dat op deze plaats de Camino zou eindigen, maar dat is niet wat is gebeurd. De Camino begon, maar is nooit meer gestopt in mijn leven. Ik heb geleerd dat je de Camino met doorzettingsvermogen moet lopen op het mooie pad dat leven heet."


Sofie Mangnus is werkzaam bij Visio en was buddy in 2015. Dit jaar is ze toegetreden tot het bestuur van Stichting Anders Bekeken en organiseert ze CAB2016 mee.

 

Haar motivatie om de Camino te wandelen: "Het dagelijks alleen maar wandelen, ervaren en delen met elkaar van wat er op dat moment is, biedt ruimte om stil te staan bij jezelf, wie je bent en wie je wilt zijn."

 

Sofie is besmet geraakt met het Caminovirus en heeft in april 2016 met haar moeder een deel van de Camino gelopen.


Séverine Kas is slechtziend en slechthorend (syndroom van Usher) en heeft de kracht van de Camino in 2015 letterlijk ervaren. Zij gaat dit jaar mee als slechtziende ervaringsdeskundige, organiseert mede CAB2016 en is voorzitter van Stichting Anders Bekeken.

 

"Het lopen van de Camino heeft me gebracht dat ik heus wel uitdagingen aan kan gaan, dat het eigenlijk ook niet eens erg is dat ik niet meer in m’n eentje op expeditie kan. Het is eigenlijk wel leuk met z’n tweeën of meerderen. Mijn hernieuwd zelfvertrouwen maakt Usher minder aanwezig, of wellicht beter bij mezelf passend… dus dat ik weer met een lach naar mezelf en anderen kan kijken. Ik heb het gevoel content te zijn met de ervaringen en belevenissen die ik mee maak."

 

Noem de Camino en je tovert een glimlach op het gezicht van Séverine. 

 


Gert-Jan de Hoon is mede-initiafiefnemer van Camino Anders Bekeken in 2015 en mede-oprichter van Stichting Anders Bekeken. "De pelgrimstocht vorig jaar was een bijzondere ervaring om aan deel te nemen. Eigenlijk wisten we toen al dat we opnieuw op pad zouden gaan."

 

Zijn credo: "Als het regent wordt je nat, als de zon schijnt heb je het warm en 's avonds zijn je voeten moe van een dag wandelen. Dat is het simpele leven van een pelgrim."

 

Als pelgrim wandelde hij de Camino voor de eerste keer in 2005. En de Camino riep hem sindsdien terug om te blijven wandelen. Hij keerde terug in 2007 en in de winter van 2008 om weer te vertrekken in St. Jean-Pied-de-Port. Over deze ervaringen schreef hij het boek Een pelgrimstocht naar Santiago. Hij heeft ook de Camino Portugués diverse malen gewandeld vanaf Porto en de Camino Primitivo vanuit Oviedo.

 

"Wat is er mooier om als buddy een ander de mogelijkheid te bieden zijn of haar dromen te laten leven en te groeien als persoon."

 

+31 (0)6 46 26 66 22

vb@voyagebeyond.org

"Be the change you wish to see in the world." ~Gandhi